Ucapan Penangguhan : Kuasa Menteri Membuat Peraturan-Peraturan Dalam Akta Pendaftaran Negara 1959 (Akta 78)

DR.24.6.2010

UCAPAN-UCAPAN PENANGGUHAN
Kuasa Menteri Membuat Peraturan Dalam Akta Pendaftaran Negara 1959 (Akta 78)

5.30 ptg.
Tuan Er Teck Hwa [Bakri]: Kuasa Menteri membuat peraturan-peraturan dalam Akta Pendaftaran Negara 1959 (Akta 78). Terima kasih Tuan Yang di-Pertua, saya ingin menyentuh tentang kuasa yang diperuntukkan kepada menteri membuat peraturanperaturan dalam Akta Pendaftaran Negara 1959 (Akta 78).

Saya juga ingin berterima kasih kepada Yang Berhormat Menteri yang telah memberikan jawapan bertulis untuk menjelaskan kekeliruan yang timbul akibat tercatat tulisan Cina oleh ibu bapa atas sijil kelahiran anak mereka. Seksyen 7(3) Akta Pendaftaran Kelahiran dan Kematian 1957 (Akta 299) telah memperuntukkan bahawa pendaftar boleh, selepas mencatatkan dalam butir-butir yang ditetapkan mengenai kanak-kanak tersebut, membenarkan pemberitahu yang layak untuk memasukkan dengan cara yang boleh ditetapkan nama kanak-kanak itu dan nama bapanya dan ibu kanak-kanak tersebut dalam tulisan Cina. Walau bagaimanapun, nama kanak-kanak di dalam Sijil Kelahiran didaftarkan dengan tulisan Rumi (Roman) tanpa mengira keturunan dan bangsa kanak-kanak bagi tujuan penyeragaman.

Tuan Yang di-Pertua, saya ingin membuat huraian ringkas kenapa ibu bapa kaum Cina mencatatkan nama Cina atas Sijil Kelahiran anak-anak mereka. Nama ibunda ataupun “surname” kaum Cina adalah sebutan loghat ataupun keturunan, yang menggambarkan asal usul nenek moyang, bukanlah sebutan Mandarin yang jitu. Kaum Cina mempunyai beratus keturunan seperti Hokkien, Hainan, Teochew, Kantonese dan sebagainya mempunyai loghat dan sebutan yang berbeza, mungkin sebutan dalam tulisan Rumi adalah sama. Contohnya, Ong Tee Kiat and Ong Kang Ting, sebutan Ong adalah sama dalam bahasa Rumi tetapi maksud Mandarin adalah lain kerana perbezaan keturunan, iaitu Hainan dan Hokkien.
Bahasa Mandarin adalah dalam bentuk “heuroglifa” ataupun dikenali sebagai tulisan lambang. Masyarakat Cina adalah berpegang teguh kepada asal-usul nenek moyang mereka dengan sebutan loghat yang dapat membuat perbezaan keturunan. Mengikut taksiran Akta Pendaftaran Negara 1959 (Akta 78), peraturan-peraturan 6(1) bahawa menteri boleh membuat peraturan-peraturan bagi maksud akta ini. Fasal C pula menyatakan bahawa maklumat dan dokumen yang diberikan bagi maksud pendaftaran dan fasal E pula menyatakan pengeluaran dan bentuk kad pengenalan dan butir-butir yang hendaklah dicatatkan dalamnya.

Ini bermakna menteri berkuasa dalam membuat peraturan baru dalam sijil pendaftaran mengikut akta. Saya minta Yang Berhormat Menteri mempertimbangkan untuk mewujudkan satu ruang tambahan untuk nama Cina dalam Sijil Kelahiran supaya ia nampak lebih seragam untuk kemudahan pengenalpastian asal keturunan mereka.
Begitu juga ruang tambahan ini boleh digunakan oleh kaum India, Kadazan, Iban dan sebagainya dan pelbagai bahasa ibunda yang mempunyai loghat yang lain dengan tujuan yang sama. Ini secara langsung memberi kemudahan kepada masyarakat majmuk yang berbilang kaum dan keturunan mengenang kembali asal usul mereka yang dapat melambangkan suatu keunikan kemasyarakatan yang mana semua kaum yang berlatarbelakangkan pelbagai keturunan boleh hidup aman dan harmoni di bawah satu bumbung. Terima kasih.

Timbalan Menteri Dalam Negeri II [Dato’ Lee Chee Leong]: Saya mengucapkan terima kasih di atas keprihatinan Yang Berhormat Bakri berkenaan isu dan permasalahan ini.

Tuan Yang di-Pertua, untuk makluman Ahli Yang Berhormat, Jabatan Pendaftaran Negara adalah agensi di bawah Kementerian Dalam Negeri yang bertanggungjawab mengurus data kependudukan bagi tujuan keselamatan dan perancangan pembangunan negara. Dalam konteks ini Jabatan Pendaftaran Negara memainkan peranan utama untuk mendaftar, menyelenggara, menyimpan dan mengeluarkan rekod pengenalan diri yang sahih bagi semua rakyat Malaysia.

Sejak Akta Pendaftaran Kelahiran dan Kematian 1957 (Akta 299) dikuatkuasakan pada 1 Ogos 1958, Sijil Kelahiran telah dikeluarkan secara manual dan menggunakan tulisan tangan. Oleh yang demikian, jabatan pada masa ini tidak mempunyai masalah untuk memasukkan butiran nama mengikut tulisan bahasa selain daripada tulisan Rumi seperti tulisan Cina, Tamil dan Jawi. Walau bagaimanapun merujuk kepada akta ini juga, sebelum mendaftarkan sesuatu kelahiran, pendaftar kelahiran perlulah berpuas hati dan memahami butiran yang hendak didaftarkan. Oleh yang demikian tulisan Rumi telah diguna pakai pada semua dokumen rasmi jabatan termasuk Sijil Kelahiran.

Untuk makluman Ahli Yang Berhormat, seksyen 7(3) Akta Pendaftaran Kelahiran dan Kematian 1957 ada memperuntukkan bahawa dalam hal kanak-kanak keturunan Cina, pendaftar boleh selepas mencatatkan dalam daftar butir-butir yang ditetapkan mengenai kanak-kanak membenarkan pemberitahu yang layak untuk memasukkan dengan cara yang boleh ditetapkan, nama kanak-kanak itu dan nama bapanya dan ibu kanak-kanak tersebut dalam tulisan Cina. Walau bagaimanapun seksyen tersebut tidak mewajibkan perkara ini dilaksanakan seperti yang dijelaskan dalam versi bahasa Inggeris Akta 299 iaitu, “In the case of a child of the Chinese race the Registrar may, after entering in the register the prescribed particulars of such child, permit a qualified informant”.

Jabatan juga tidak bercadang untuk melaksanakan semula peruntukan ini kerana di dalam Sijil Kelahiran telah tercatat ruangan keturunan sebagai salah satu maklumat yang tercatat di dalam Sijil Kelahiran dan boleh memberikan pengertian mengikut sebutan atau loghat sesuatu keturunan. Contoh, nama surname kanak-kanak adalah mengikut pilihan pemohon seperti Lee – L.E.E. atau Lee – L.Y.E yang sebutannya adalah sama tetapi berbeza mengikut keturunan selain ianya turut mengambil kira apa yang dipersetujui oleh keluarga pemohon.

Selaras dengan pelaksanaan sistem pengkomputeran JPN di seluruh negara pada tahun 1998, Sijil Kelahiran yang dikeluarkan oleh jabatan telah diseragamkan tulisannya kepada tulisan Rumi dan bahasa Melayu dijadikan sebagai bahasa pengantara. Penambahbaikan yang telah dilaksanakan kepada sistem sedia ada, jabatan telah membolehkan Sijil Kelahiran dikeluarkan secara digital menggunakan tulisan Rumi selaras dengan peruntukan di dalam Perlembagaan Malaysia perkara 152(1). Perlembagaan Malaysia perkara 152(1) menyatakan bahasa kebangsaan adalah bahasa Melayu dan hendaklah ditulis dalam apa-apa tulisan sebagaimana yang diperuntukkan dengan undang-undang oleh Parlimen.

Perkara 152(6) pula menyatakan maksud “rasmi” ertinya apa-apa jua maksud kerajaan sama ada Kerajaan Persekutuan atau kerajaan negeri dan termasuklah apaapa maksud sesuatu pihak berkuasa awam. Asas penggunaan bahasa Melayu diperkukuhkan dengan wujudnya seksyen 2, Akta Bahasa Kebangsaan 1963/1967 (Akta 32), bahasa kebangsaan hendaklah digunakan bagi maksud rasmi. Sehubungan dengan itu pendekatan yang telah diambil oleh jabatan selama ini merupakan satu pendekatan untuk menjaga sensitiviti kepelbagaian kaum dan masyarakat majmuk yang ada di Malaysia. Dalam masa yang sama jabatan juga sedang mengkaji untuk melaksanakan pindaan undang-undang selaras dengan perkembangan serta keperluan semasa.

Di samping itu, pelaksanaan peruntukan ini juga boleh menimbulkan perasaan tidak puas hati kaum-kaum di Malaysia dengan memberi keutamaan kepada sesuatu kaum sahaja tanpa melihat kesannya kepada masyarakat Malaysia secara keseluruhannya sejajar dengan Gagasan 1Malaysia yang diperkenalkan oleh Yang Amat Berhormat Perdana Menteri Malaysia yang keenam. Sekian, terima kasih.

Timbalan Yang di-Pertua [Datuk Dr. Wan Junaidi bin Tuanku Jaafar]: Terima kasih Yang Berhormat. Ahli-ahli Yang Berhormat, Dewan bersidang semula pada pukul 10.00 pagi pada hari Isnin 28 Jun, 2010.